positive thinking

Assalamualaikum....

mengharungi musim sejuk di IMMB....selalu terfikir...kalo kat sini pun I can't face this situation...mcm manalah kalo duduk kat luar negara mostly negara dgn 4 musim....besar betul dugaannya....

k, hr ni nak cite pasal positive thinking which had already happened to me last 3 months ago...where am I at that time? well, I was in USM KK...k, mostly when I heard about that sad+shock news...and I think sapa2 kat tempat sy haruslah rs marah+sedih+ada jugak like the end of my career life...ada jugak kwn2 sy yg kata sy hati batu...k, i tell you something...sapa2 pada situasi sy laki atau perempuan x de yg hati batu...sy ingat lagi, first time when I know this news...sy boleh menangis tiba2 (ha..ha...rs lawak pulak tiba bila ingat balik)...sampai ada 1 ketika sy boleh mengalirkan air mata dgn sendiri which I can't explain why...lagi2 on my way to conferences last november and luckily at that time no genomian in the same bus...but I believe, kalo lah makcik kat sebelah aku perasaan....'asal lah buat sebelah aku emo sangat ni...putus cinta apa'(rs2nya mcm ni tak monologue makcik tu, boleh lah) mesti dia risau....senang cite, buka cite ni memang akan sedih punya lah....teresak2 pun ada. mcm sorang akak yg close dgn sy ms kat usm tu kata 'menangis je sekarang puas2...sampai satu ketika bila sy ingat balik benda yg berlaku ni...sy akan tersenyum dgn sendiri'.

So dlm ms 1 bulan tu (ms sy cuti hr tu), memang isu yg sensitif & sy tanamkan dlm hati & fikiran utk berfikir secara positive why this happened to me...actually, bila hati dah kata ya, otak pulak kata tak...jadi memerlukan kekuatan mental utk melakukannya...serta memikirkan apa yg sy patut lakukan selepas ini dan hasilnya

bila dtg genom balik for taking my things, sy boleh dtg dgn ceria & bercerita tanpa perlu mengeluarkan air mata sampai junior sy kata 'napa x sedih nak pindah, ceria sangat....x sedih nak tinggalkan kitaorg' well, honestly, sedih2 sangat...........tapi sebab dah penat kuar air mata & menanamkan sifat positif di dalam diri dgn baik..maka keadaan ceria yg berlaku...but bila tiba2 farah kata 'thanks sebab sudi kwn dgn dia ms dia sorang2 dulu' tiba2 rs emo...nasib baik x de apa2 kisah sedih.....

k, the moral of story...dlm hidup ni memang penuh dgn dugaan...like me, I was plan to finish my phd early but because of this thing I need to start it over from zero dan terkedik2 naik semula ke atas...sy memang x salahkan sapa2 apa yg berlaku..., mungkin ada yg hebat sudah tertulis olehNYA untuk saya di sini. kita x tahu, apakah dia...apa yg penting sentiasa berfikiran positif walaupun sebenarnya berat utk meninggalkan benda yg kita suka dan dah serasi...dan sy selalu berfikir, mungkin ada insan yg lebih bernasib malang drp diri ini...mungkin dugaan ini x lah seberat mana..but how I can handle the stress & luckily ada support from org2 yg tersayang disisi....lagipun kalo x pindah, x de lah sy kenal kwn2 yg best2 kat sini. but kawan2 kat usm x akan di lupakan sampai bila2...love u guys so much & thanks for everything  

yg penting sentiasa ada idea utk cara penyelesaian apa yg telah berlaku.......

ingat, setiap masalah ada penyelesaiannya & always be positif person....In sha Allah, akan ada jalan keluar menanti di sana...

k, thanks baca entry yg merapu ni...take care ^-^